Akademik

Sağlık Bilimleri Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Genel Cerrahi Anabilim Dalı olarak Türkiye’nin değişik illerinde olmak üzere 33 Sağlık Uygulama ve Araştırma Merkezinde (Eğitim ve Araştırma Hastanesi) önceliklerimiz kaliteli sağlık hizmeti sunumu yanında, mesleğinde başarılı Genel Cerrahi Uzmanı doktorlar yetiştirmektir.
Anabilim Dalımıza bağlı hastanelerimizde herbiri konusunda uzman doktorlarımız tarafından laparoskopik, açık veya robotik yöntemler ile başta kanser cerrahisi olmak üzere çok sayıda ameliyatlar gerçekleştirilmektedir. Hastanelerimizde kolorektal, hepatobilier, onkolojik cerrahi, gastrointestinal cerrahi, obezite, meme-endokrin, transplantasyon, proktoloji ve fıtık cerrahisi gibi alt branşlaşmalar mevcuttur.
Vizyonumuz
Öncelikli olarak içinde bulunduğumuz topluma en ayrıcalıklı sağlık hizmetini ulaştırmak, bizlere güvenerek sağlıklarını emanet eden hastalarımıza en etkili ve güncel tedavileri uygulamak, bu vizyon doğrultusunda hekim ve genel cerrahi uzman adayları yetiştirmektir.
Temel Değerlerimiz
Hastalarımıza karşı sözümüzle ve davranışlarımızla dürüst olmak…
Hastalarımızı ayırt etmeden özveriyle, saygıyla ve nezaketle tedavi etmek…
Hastalarımıza ve aile üyelerine, duyarlılıkla ve empatiyle yaklaşmak…
Her türlü koşul altında, vizyonumuza ve temel değerlerimize bağlı kalarak mesleğini icra edecek hekimler yetiştirmek…
Genel Cerrahi alanında bilimsel ve teknolojik gelişmeleri takip ederek kendimizi geliştirmek ve bu kazanımlarımızı hekim ve uzman adaylarıına aktarmak…
Genel Cerrahi alanında etkili araştırmalar yaparak bilim dünyasına katkıda bulunmak….
Misyonumuz
Önce hasta ilkesi ile çalışmak,
En iyi hizmet ve bakımla hastalarımızın ve ailelerinin hayatında değişiklikler yaratmak,
Araştırmalar yaparak ve teknolojik gelişmeleri takip ederek uyguladığımız tedavilerden elde ettiğimiz sonuçları mükemmele ulaştırmak,
Verdiğimiz eğitim ile hekim adaylarının Temel Genel Cerrahi Bilgilerini ve Uygulamalarını doğru bir şekilde kullanabilmelerini sağlamak,
Gelecekte her türlü, kademede görev yapabilecek Genel Cerrahi Uzmanları yetiştirmek,
Ulusal ve Uluslararası anlamda saygın bir Genel Cerrahi Kliniği olmaktır.

“Cerrahi bir kanadı bilim, bir kanadı sanat olan bir kuşa benzer. Bir kanadı olmadan uçamaz.“
Cerrahinin tarihi, insanlık kadar eskidir. Eski çağlarda doktorların yaptığı cerrahi; yaraları iyileştirmeye ve kanamayı durdurmaya çalışır, kafa yaralanmalarını tedavi etmek ya da şeytan çıkarmak için kafa tasını deler, yaralı uzvu keserdi.
Eski Yunan ve Roma’da cerrahlar var. En tanınmışları Hipokrat ve Galen.
Hipokrat’ın (MÖ 460-370), “On the Surgery, Cerrahide" kitabında bir cerrahın bilmesi gerekenler, tedavi yöntemleri, kırık, çıkık ve sargı yöntemleri tanımlanmıştır.
“Primum nil nocere – “Önce zarar verme”. Hipokrat
Tarihte önemli diğer bir kitap da Aulus Cornelius Celcus’un (MÖ 25, MS 50) yazdığı ansiklopedinin “De Medicina” kısmıdır. Bu kısmın önemi bugün de geçerli olan, inflamasyonun özelliklerini tanımlamasıdır.
Celsus'a (MS 2. yüzyıl) göre Cerrah genç ve güçlü olmalı, elleri titrememeli, gerektiğinde sol elini de sağ eli gibi kullanabilmelidir. Görüşü berrak ve keskin, ruhu korkusuz, hastasının iyileşmesini arzu edecek şekilde merhametli olmalıdır. Hastasının ağlaması hızını kesmemeli, gereğinden az kesmesine neden olmamalıdır. Cerrah her şeyi sanki acı çığlıkları onun duyguların hiç etkilemiyormuş gibi yapmalıdır.
Orta çağa kadar tıpta ve cerrahide önemli bir ilerleme olmadı. Dokuzuncu yüzyılda İslam tıbbı tılsım ve teolojiden, hastanelere, tıp sınavını geçmek zorunda olan doktorlara ve teknik terminolojinin kullanımına kadar ilerlemişti.
Operatif cerrahinin ayrıntılarılarıyla inceleyen ilk cerrah: Al Zahrawi (936-1013). Seçkin bir cerrah olan Al-Zahrawi, “El-Taşrif” adlı kitabında, tasarladığı yaklaşık 200 ameliyat aletini tarif etmiş ve resmetmiştir. Cerrahinin ön şartının, anatomi bilgisi olduğunu vurgulamıştır.
Al-Razi (854-925)'nin hemostaz için ipek sütür ve alkol kullanan ilk kişi olduğu kabul edilir. Yine alkolü antiseptik olarak ilk kullanan kişidir. İbn-i Sina (Avicenna 980-1037), oral anestezik kullanımı fikrini ortaya atan ilk kişidir. Müslümanlar bu arada modern anestezinin öncülüsü olan uyku verici süngeri icat etmişlerdi.
Avrupa'da, 1163’te toplanan Katolik Konseyi (Loire, Fransa), cerrahinin tıp okullarında öğretilmesini ve doktorlarca uygulanmasını yasakladığını ilan etti. Barutun 14. yüzyıldaki savaşlarda kullanılmaya başlaması ve aynı zamanda anatomideki gelişmeler cerrahların aranılan insanlar olmasını sağladı. 11.yüzyılın sonunda cerrahlar kendi loncalarını kurmaya başladılar. Ancak bunlarla birlikte daha da az eğitim görmüş cerrahlar yani berberler ortaya çıktı. Daha sonraki yıllarda berberler ve cerrahlar ayrılarak cerrahi bir meslek dalı olarak kabul edildi.
İngiltere’de de berberlerin ve cerrahların loncaları ayrıydı. 1800 yılında Royal College of Surgeons of London ve 1843 de de Royal College of Surgeons of England kuruldu.
Rönesansla birlikte cerrahi de yeniden itibar kazanmaya başladı ve gelişti. William Harvey (1578 - 1657), İspanyol doktor Michael Servetus ve Türkistanlı İbn-i Nefis Ali bin Ebü’l-Hazm (1210-1290) cerrahinin gelişiminde yeralan öncülerdendir.
Padua Üniversitesinde Cerrahi ve Anatomi Profesörü olan Andreas Vesalius 1543 yılında ilk anatomi kitabını (Fabrica) yazdı.
XVI. yy en tanınmış cerrahı, dört krala hizmet eden, savaş cerrahisi üzerine 20 kitap yazan Ambroise Pare (1510-1590)’dir. Ambroise Pare, Fransız berber, cerrah ve anatomist. Cerrahi ve adli tıbbın babalarındandır. Cerrahi teknikler, savaş cerrahisi, yaraların tedavisinde öncülük etmiştir.
Napolyon döneminin ünlü cerrahı ilk kez kalça amputasyonu ameliyatını yapan Domique Larrey Ephraim Mc Dowell ise (1809) ilk laparatomi yapan cerrahtır.
William Stewart Halsted’ın (1852 - 1922) ameliyathane başhemşiresi ve daha sonra eşi olan Bayan Caroline Hampton’un ellerinde, kollarına uzanan egzamalar gelişti. Bu, dezenfeksiyon için kullanılan kimyasallara bağlıydı. Halsted, Goodyear-Rubber Company’ye çok ince ve hafif eldivenler yaptırdı. Eldivenler buharla sterilize edilip tekrar tekrar kullanılıyordu. Böylece cerrahide ilk kez eldiven kullanılmaya başlandı.
Genel cerrahinin önemli kilometre taşlarından birisi de rezeksiyon-anatomoz tekniklerinin gelişmesidir. İnsanda ilk mide rezeksiyonunu, pilordaki bir tümör nedeniyle Jules-Émile Péan (1830-1898 Fransız Cerrah) 1879 yılında gerçekleştirdi. Bu sıralarda Theodor Billroth (1829-1894 Avusturyalı cerrah) ile asistanı Jan Mikulicz-Radecki (1850-1905, Polonya-Avusturya cerrahı) ve ekipleri bir süredir köpeklerde mide ve pilor ameliyatlarını denemekteydiler. Benzer deneysel ameliyatları Vincenz Czerny (1842 - 1916, Alman cerrah) ve ekibi de inceliyordu. 1880 yılında, Ludwik Rydygier (1850 - 1920 Polonyalı cerrah) yine pilordaki bir tümör nedeniyle insanda ikinci parsiyel gastrektomiyi gerçekleştirdi. Bu hasta da ameliyat günün gecesi kaybedildi. Yapılan otopside anostomozun çalıştığı ve kaçak olmadığı görüldü. Ocak 1881 de bu sefer Theodor Billroth pilor tümörü olan bir hastayı ameliyat etti. Tümörlü kısım çıkarıldıktan sonra kalan midedeki açıklık küçültülerek duodenuma yeniden dikildi (Billroth I ameliyatı). Bilroth’un asistanı Anton Wölfler (1850 - 1917, Avusturyalı cerrah) 1881 de anrezektabl pilor kanseri olan bir hastaya ilk gastrojejunostomiyi uyguladı. Bazı hastalarda mideyi daha fazla çıkarmak gerekiyor ve duodenuma dikilemiyordu. Bu durumda Billroth, asistanı Wölfler’in gastrojejunostomi tekniğini mide rezeksiyonuna ekledi ve Billroth II ameliyatını geliştirdi (1885).
İlk total gastrektomiyi 1897 de Carl Schlatter, ilk başarılı kolesistektomiyi 1882 de Carl Johann August Langenbuch yapmıştır. Eduardo Bassini ise modern fıtık ameliyatlarını (1844-1924) ilk gerçekleştiren cerrahtır. Cladius Amyand, akut appandisit perfore olmadan appendektomi uygulamış, Mc Burney kesisi ilk kez Dr Lewis Mc Arthur tarafından uygulanmıştır. Deneysel tıbbın kurucusu Fransız cerrahı Claude Bernard’dır. Alexander Flemming cerrahiden sonra mikrobiyolojiye geçiyor, 1919 yılında antiseptiklerin yara iyileşmesine etkili olduğunu görüyor ve 1926’da Penisilin’i buluyor. İlk kez cerrah Carl Tierche kanserin epitel dokudan kaynaklandığını saptıyor. İlk başarılı böbrek nakli Joseph Murray tarafından 1954 yılında gerçekleştirilirken, İlk Karaciğer nakli Thomas Starzl tarafından 1963 yılında gerçekleştiriliyor.
Modern cerrahinin temel öğeleri; Anestezi, Antisepsi, Asepsi, Hemostaz ve Antibiyotik’lerdir.
Genel cerrahideki büyük atılımlardan birisi de laparoskopik cerrahidir. Bu tekniğin gelişimi Alman kadın doğumcu Kurt Karl Stephan Semm’in 1960 lı yıllardaki jinekolojik girişimleriyle başlar. İlk laparoskopik apendektomiyi de 1981 de kendisi yapar.
12 Eylül 1985 de ilk laparaskopik kolesistektomi gerçekleştirilir. Nisan 1986 da bir kongrede bu sunulmuştur.
1980’li yılların başından itibaren robotik cerrahi ve bilgisayar destekli cerrahi gelişim göstermeye başladı. Robotik cerrahi; robotun yaptığı cerrahi değildir, robotla yapılan cerrahidir. Robotik cerrahi aslında minimal invazif cerrahinin gelişmiş bir şeklidir. Robotik cerrahide cerrah bizzat aletleri tutmak yerine robot kollarını uzaktan kontrol eder. Robotik cerrahi dikiş atmayı ve daha karmaşık işlemleri kolaylaştırdığı için daha kompleks ameliyatlar daha kısa bir sürede ve daha düzgün yapılabilir.